βγήκαν βγήκαν

Σας ενημερώνουμε ότι τα λούδια βγήκαν. Στην φωτογραφία δεν είναι τα Πιέρια που φαίνονται πίσω, ούτε ο Μπούρινος, ούτε ο Λάκκος. Είναι οι Άλπεις. Ο εκπολιτιστικός, μη-κερδοσκοπικός, αμορφωτικός σύλλογος The Krokos Foundation οργανώνει εκδρομή για την συλλογή του κρόκου στα εκεί μέρη για αυτούς που δεν έχουν την χαρά να έχουν χωράφια. Οι εκδρομείς θα φιλοξενηθούν σε κοιτώνα κροκιώτη γνήσιου που μένει εκεί κοντά, ο οποίος θα επιβλέπει τις εργασίες κάνοντας σκι στις απέναντι πλαγιές. Οι διοργανωτές σας παρακαλούν να επικοινωνήσετε όσο πιο σύντομα γίνεται για συμμετοχές γιατί οι θέσεις είναι λίγες. Όποιος από τους συμμετέχοντες μαζέψει περισσότερο κρόκο θα ανταμοιφθεί με 3 μήνες δωρεάν φυσιοθεραπεία για να τον/την περάσει η μέση. Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας.

rumor has it that...

Οι φήμες είναι φήμες και οποιοσδήποτε επιτήδειος μπορεί να τις διαδίδει με κακό σκοπό. Διάφορες φήμες μπορεί να κυκλοφορούν εδώ και πολύ καιρό αλλά και αυτές τις προσπερνάμε γιατί φυσικά δεν πιστεύουμε όποιον δεν μιλάει με στοιχεία και αποδείξεις. Οι φήμες καμιά φορά φουντώνουν και οργιάζουν αλλά εμείς κλείνουμε τα μάτια μας, γιατί δεν γίνεται να ασχολούμαστε με το ότι βλακεία λέει ο καθένας. Απλά, αν τελικά το φυτό κρόκος, όντως συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής και ευκαιρία για ανάπτυξη, είχε προβληθεί επιτυχώς τα τελευταία χρόνια που προβάλλεται -δεν λέμε ότι δεν προβάλλεται- ε δεν νομίζω κανένας να παρατούσε το χωράφι του και θα ήμασταν το ευτυχισμένο χωριό του Αστερίξ που επιτέλους βρήκε την κότα με τα χρυσά αυγά. Ε, εμείς δεν την βρήκαμε. Και οι φήμες ας οργιάζουν, η πραγματικότητα όμως φαντάζει ακόμη πιο ζοφερή. Ο κρόκος προβλήθηκε, το αντίκτυπο στον ντόπιο πληθυσμό ποιό είναι? Ότι παραιτούνται όλο και περισσότεροι από την παραγωγή. Ρε λέτε να βρήκαν αλλού την κότα με τα χρυσά αυγά? Η απλά να είναι τόσο χαζοί όλοι που μετά από τόσες δράσεις για την προβολή του κρόκου πρέπει να κάνουν όλοι ακόμα πιο πολλά χρόνια υπομονή μέχρι η προβολή του κρόκου να πιάσει τόπο και να είναι όντως -όχι μια πενιχρή απλώς- πηγή εισοδήματος για τον παραγωγό. Επιτήδειοι πάντα υπάρχουν. Δεν τους δίνουμε σημασία. Κάτι φήμες λένε κάτι για 15.000 ευρώ. Δεν τις πιστεύουμε. Η απαίτηση για διαφάνεια φυσικά επιβάλλεται και νομικά, αλλά δεν θα ήταν μια καλή κίνηση για να μην μας πλήττουν συνεχώς επιτήδειοι και κακοφημίες να δημοσιοποιηθούν όλα, μα όλα τα στοιχεία που αφορούν την προβολή του κρόκου, τις δαπάνες που γίνονται, τα τιμολόγια που κόβονται, τα λειτουργικά έξοδα του συνεταιρισμού, κτλ κτλ? Και όχι μόνο αυτό, να δείξουμε ότι εμείς έχουμε προ πολλού περάσει στην νέα εποχή της ανταγωνιστικότητας, ότι η επιχειριματικότητα ενισχύεται κι από τον συνεταιρισμό κροκοπαραγωγών, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται ότι ο ιδιώτης πουλάει, μεταποιεί, εκμεταλλεύεται το φυτό με δικιά του πρωτοβουλιά και όλα τα έσοδα είναι δικά του. Ακόμη και αυτό δεν θα έπρεπε να στηρίξει ένας συνεταιρισμός που κατανοεί πολύ καλά τα οφέλη της ελεύθερης αγοράς. Σαν στρατηγική καλέ το λέμε, όχι σαν υποχρέωση του. Έτσι ρε παιδί μου, για να κλείσουν τα στόματα οι επιτήδειοι και να δείξουμε ότι εμείς το μέτωπο μας το έχουμε καθαρό. Και ότι αυτοί στην Χίο δεν είναι πιο μάγκες που που προσέλαβαν μάνατζερ πρωτοκλασσάτο και έχουν δει τα έσοδα τους να εκτοξεύονται.
Επιτήδειοι λινκ

sunday in the village

Ανακατωσιά τρανή και πάλι στο χωριό!! Θα 'ρθ' η τηλιόραση να μας τραβήξ'. Πού θα τς πάμ' τς ανθρώπ' κι τι θα δουν, δεν γνουρίζου επακριβώς. Αλλά κάτου στου λάκκου μια βόλτα σίγουρα. Τρέχν' οι μάνες μας να φτιάξ'ν φαγιά και δεν προφταίν'. Υπουπτεύουμαι ότι θα κάν' γερή εμφάνισ', θα βάλ'ν δηλαδή κι τα μαίσια, έχ' πλάκα να μας πουν κι του άσμα "Ημείς τουν Μάι τουν ξέρουμι που είνι σκανδαλιάρ'ς". Ε θα πάθω πλάκα. Θα βγάλου φωτογραφίες μι την ντίτζιταλ κάμερα να βάλω εδώ. Τρέχω να προυλάβω τώρα να τυπώσου στου πρίντερ, ταμπελάκια που να λεν "σαρμαδάκια", "κιχιά", "γιαπράκια", "αρμιά", κτλ. Δεν προφταίνουμι σας λέου. Για πληρουφουρίες να δείτε ιδόια πέρα, στα news του Ιωακείμ Λίουλιας, Πολιτιστικού Συλλόγου, nothing more, nothing less.

ΥΓ. Για να μην λοζιαστείτε, και να μην ξεσυλλογιαστείτε, στην φώτο, είνι η δημοσιογράφος της εκπομπής κι όχι κουρίτσι απού του χουριώ που ψάχν' για γαμπρό. Αν θέλ'τι τέτοιου, να ρθείτε στου χουριώ.

connecting people

Έντονες στιγμές συγκίνησης έζησε τις τελευταίες μέρες σύσσωμος ο οnline λαός της Γκόμπλιτσας, καθώς το κορίτσ' της τάδε βρέθηκε με το κορίτσ' μιας άλλ'ς στο facebook (και μάλιστα στο group αυτού του blog) -ω ναι, είδατε επιτυχία. Eίχαν γνωριστεί πριν από πολλά χρόνια σε μια πιτσαρία αμερικάνικης μεγαλούπολης και τώρα μετά τα πρώτα αναγνωριστικά 'εσύ ίσι μαρ?', 'τ μάνας πως τ΄ν λέν' στου πατρικό?' 'τράνεψες', επιβεβαιώθηκε και από τις δύο πλευρές το γεγονός. Τηλέφωνα έπεσαν, μαμάδες ενημερώθηκαν και αντάλλαξαν χαιρετίματα, και όταν με το καλό καλοκαιριάσει πάλι, θα βρεθούμε κι από κοντά, να βγάλουμε reunion photos. (Τί θαρρείς Κότσιο, δεν τς ξέρουμι ιμίς τς Αμερικάν' πως φτιάν?). Πέρα από το κασμέρι όμως, έχω να πω για τους Έλληνες μετανάστες, πρώτης, δεύτερης, κτλ γενιάς, ότι πολλές φορές δείχνουν μια τέτοια αγάπη για την πατρίδα και τόπο καταγωγής τους που πραγματικά είναι συγκινητικό. Θεωρώ τιμή τους όταν μιλάνε άψογα ελληνικά. Και ότι κατά τ'άλλα είναι φυσικά Αμερικανοί πολίτες, πλήρως ενταγμένοι πια, κτλ κτλ. Πέρα από νοσταλγίες και μαράζια για την μαμά πατρίδα ..they have the best of two worlds. Φιλιά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Διαδρομή - On the road

Στις αρχές της εξωκροκιώτικης ζωής πολύ χαιρούμουνα κάθε φορά που ήταν να πάω στον Κρόκο. Όταν έφτανα εκεί κοντά στο Καπνοχώρι κι έβλεπα το σεληνιακό τοπίο κάτι -όχι καλό-με έπιανε. Με το που έφτανα και στον Κρόκο κάτι μικρό ή μεγάλο γινότανε και μου χάλαγε τη διάθεση. Άντε πάλι σκεφτόμουνα να φύγω για τα εξωκροκιώτικα πιο εξωτικά μέρη. Εκεί λίγο στην ανωνυμία, νομίζω, έβρισκα καλύτερα τον εαυτό μου. Τη μια είσαι στο x μέρος και θες να πας στο ψ, και με το που φτάνεις στο ψ, θες να επιστρέψεις στο x.

Τυχαία το συζήτησα μια φορά με ένα ομοεθνή - ομόθρησκο φίλο και μου είπε το ίδιο πράγμα. Και να πεις ότι τότε είχαμε πρόβλημα με το νερό, δεν είχαμε. Ή μήπως είχαν ήδη εισχωρήσει τα νιτρικά στον οργανισμό και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι; Δεν αποκλείεται.
Μάλλον είναι αυτό που νιώθουν οι μετανάστες: ανυπομονούν να έρθουν στην πατρίδα και όταν έρχονται και βλέπουν ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχανε φανταστεί, θέλουν πάλι να φύγουνε. Σίγουρα σε μένα σε πολύ μικρό βαθμό.
Ύστερα είναι κι αυτός ο στίχος με τον οποίο ξεκινάνε το Burning down the house οι Talking Heads: Watch out, you might get what you are after. Δηλαδή, κοίτα μη νομίζεις ότι αυτά που ονειρεύεσαι είναι και τα καλύτερα. Μάλλον εξιδανικεύεις κάποια πράγματα, όνειρα, σκέψεις και μετά όταν συμβαίνουν βλέπεις ότι είναι λίγο διαφορετικά. Πιο γενικό αυτό.
Τα τελευταία χρόνια μόνο βρήκα τη χρυσή τομή για να μη με παίρνει από κάτω. Βλέπω αυτούς που θέλω να δω, τουτέστιν την οικογένειά μου και κάποιους πολύ δικούς μου ανθρώπους, και πολλές φορές ούτε βγαίνω από το σπίτι.
Κι έτσι ο Κρόκος απέκτησε ένα άλλο νόημα, πιο οικογενειακό, πιο φιλικό, πιο παρεϊστικο, πιο νοσταλγικό πάλι, αλλά με άλλη έννοια.
Με την καλή έννοια.

Το κείμενο διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας τη μουσική του βίντεο.

άμα ξαστοχθείς...γρατσανίσκεις

Γύρισα από τις διακοπές αρκετά μετά τον 15αύγουστο και τί να δω, είχαν μόλις αρχίσει έργα -και πάλι- στην πλατεία του χωριού. Μετά τον 15αύγουστο ε; Για να έχει γυρίσει και όλος ο κόσμος, να φάμε την σκόνη όλοι μαζί. Και τι έργα. Το συγκεκριμμένο κομμάτι του υπονόμου το θυμάμαι να ξεχειλίζει κάθε φορά που έβρεχε λίγο παραπάνω. Αν πω ότι αυτό το θυμάμαι να γίνεται εδώ και 15 χρόνια, μπορεί να λέω λίγα. Φυσικά και θυμάμαι επίσης να σκάβουν συνέχεια στο ίδιο μέρος και να κάνουν έργα. Τι έργα έκαναν αδυνατώ επίσης να απαντήσω. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι ο υπόνομος θα ξαναξεχειλίσει και θα τρέχουν όλα πάλι προς το λάκκο. Οπότε τί κάνουν και γιατί το κάνουν και τζάμπα τα χρήματα, τα δικά μου και τα δικά σου χρήματα δηλαδή, και η σκόνη που τρώμε και ο δρόμος που είναι κλειστός λόγω του εργοταξίου αλλά και του κάθενα που κλείνει ότι μέρος του δρόμου έχει απομείνει γιατί του φαίνεται καλό πάρκινγκ, και για να πάει από το σπίτι του να παίξει στοίχημα, γιατί να μην πάρει και το αυτοκίνητο του στην τελική;

Αλλά βολευόμαστε, βγάζουμε τα λάστιχα και ποτίζουμε το δρόμο μας για να μην έχει σκόνη (σε χωριό είμαστε, κήπο αν μη τι άλλο έπρεπε να ποτίζουμε, όχι τσιμέντο), περιμένουμε στο αυτοκίνητο για να περάσουμε μέχρι να βρεθεί σε ποιό μαγαζί ξεχάστηκε αυτός που πάρκαρε το δικό του στη μέση του δρόμου, α και πληρώνουμε και τα τέλη. Για να γίνονται έργα συνέχεια, ξανά και ξανά.

Και δίπλα από την αποχέτευση, ουπς να ένας σωλήνας, ουπς έσπασε, ουπς πάλι δεν έχουμε νερό, ουπς now i did it again που λέει και το άσμα. Σιγά τ' αυγά, πότε είχαμε νερό θα μου πείτε. Άλλη πονεμένη ιστορία. Αλλά όπως το δει κανείς. Ποιός δεν έχει πάει να γεμίσει νερό από τις πηγές γύρω και δεν έχει συναντήσει και συγχωριανό του να καθίσει να πει μια κουβέντα επί τόπου, ωραία και καλά. Τώρα κάτι λένε ότι το νερό έχει κάτι νιτρικά που και ακόμη και μπάνιο να κάνεις είναι επικίνδυνα, ειδικά αν αυτό γίνεται επί σειρά χρόνων. Ε εντάξει, πρέπει να κάνεις μπάνιο κάθε μέρα?

Η ουσία είναι καλύτερα νερό με νιτρικά, παρά καθόλου νερό για να ποτίζουμε τουλάχιστον το τσιμέντο, αλλά να που λίγο σκάβουνε και πάλι όλο και κάποιος θα σπάσει έναν σωλήνα. Οι επιπτώσεις είναι φοβερές. Πόσες Κροκιώτισσες έχετε δει σε νυχτερινή έξοδο στην Κοζάνη όλο το καλοκαίρι; Μόνο αυτές που πρόλαβαν και λούστηκαν, μετρημένες δηλαδή. Αλλά το πρόβλημα λύνεται γιατί πληροφορηθήκαμε ότι τώρα που σκάψανε ρίξανε μέσα και καινούριους σωλήνες νερού, αλλά επειδή δεν έχουνε λεφτά να τους συνδέσουν, θα τους θάψουν και όταν βρούνε λεφτά θα ξανασκάψουν για να τους συνδέσουν.

Το θέατρο του παραλόγου? Ω ναι.

Και τέλος να ευχαριστήσουμε τον mgas, που ωσάν ποιητής παρέθεσε και το εξής ποιήμα:

Είμαι ο Κώστας και σας χαιρετώ,
μα αυτό που θέλνω να σας πω,
είναι τρομερό, νερό δεν έχω για να πιώ,
μια μικρή Ναμίμπια το χωριό που ζω,
μα πάλι ευχαριστώ θα πω,
δημοτικούς εκλογικούς εισπράκτορες θα χαιρετώ,
γιατί ίσως είμαι και εγώ στ'χειό

Τώρα όμως που βάλαμε την καινούρια αντλία,
τι είναι αυτό το πράγμα,
έναν τον πήγαν στο νοσοκομείο, γιατί καθώς ντουζ έκανε,
γρατσανίσκε, απ την πολλή την πίεση

'πολύ νερό, πολύ πίεση, άμα ξεχαστείς, γρατσανίσκεις'

Ο Κρόκος μέσα από τα μάτια των ξένων - Part 1

Η ιδέα είναι να μιλήσουν για τον Κρόκο άτομα που δεν είναι Κροκιώτες. Εντυπώσεις από την επίσκεψή τους.

Γαμπρός γέννημα θρέμμα Θεσσαλονίκης, με κορίτσι από το χωριό. Χωρίς χωριό ο ίδιος. Όταν είναι να πάμε στον Κρόκο, λέει: θα πάμε στο χωριό. Ένα είναι το χωριό, δε χρειάζονται ονόματα.

Του λέω να μιλήσουμε για τον Κρόκο. Δεν έχω ακόμη ξεκάθαρη άποψη για το που χρησιμεύει ο κρόκος. Όχι, όχι για το φυτό. Σκοπός δεν είναι το φυτό, είναι το χωριό, η κωμόπολη, η small town. Σάματις έχω εγώ άποψη για το φυτό; Για τη μαγειρική και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες λέω. Ως εκεί. Πάμε πάλι. Για τον τόπο Κρόκο Κοζάνης.

Το χωριό δεν το ήξερε. Την πρώτη φορά που του είπα ότι είμαι από τον Κρόκο δεν έδωσε σημασία, δεν ήξερε που είναι, δεν ήξερε για το φυτό. Τίποτις. Την επόμενη μέρα παίζουμε Trivial Pursuit. Ισοπαλία. Ερώτηση για μένα: Σε ποιο νομό βρίσκεται ο Κρόκος, γνωστός για το φυτό που παράγεται εκεί; Κέρδισα! Τώρα το έμαθε για τα καλά.

Ένα κλασικό χωριό της Δυτικής Μακεδονίας. Θέλω κι άλλα. Επιμένω. Τι σου έκανε εντύπωση στους ανθρώπους;

Υπάρχουνε νέοι, φιλόδοξοι άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν στο χωριό, μπορούν να δώσουν την επόμενη μέρα. Δεν μπορείς εύκολα να το βρεις αυτό σε κάποιο χωριό. Ναι όντως, υπάρχουνε.. Σπουδές, εξωτερικό, ταξίδια, ενδιαφέροντα, μουσικές, ενεργός πολιτιστικός σύλλογος που απαρτίζεται από νέα άτομα.. Όλα φανερώνουν άτομα με ανησυχίες, άτομα που θέλουν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Σαν να έχει δίκιο.

Δεν είναι το παραδοσιακό χωριό, το γραφικό που δίνει βάση στην τουριστική ανάπτυξη. Κι αυτό κυρίως λόγω της θέσης του, γιατί είναι δίπλα στην Κοζάνη. Αν και θα είχε τη δυνατότητα να το κάνει αυτό. Συγγνώμη, είπες τουριστικό χωριό; Μάλλον είσαι ακόμη επηρεασμένος από την πρόσφατή μας επίσκεψη στα Άνω Πορόια Σερρών. Τουριστικό χωριό με τα όλα του. Μα, στην Κοζάνη τουριστικό χωριό; Κι όμως. Σκέφτηκα τη Βλάστη, που επιλέξανε κάποιοι φίλοι μου από τη Θεσσαλονίκη ως τόπο παντρειάς, το Βελβεντό, τα Σέρβια, την Αιανή. Ο Κρόκος τουριστικό χωριό; Έχουμε το φυτό, έχουμε το λάκκο, το Άγιο Πνεύμα, τον Άγιο Κωνσταντίνο, το γήπεδο. Είναι μέρη αξιοποιήσιμα. Έχουμε τα Ιωακείμια, τη Γιορτή του Κρόκου, τις Απόκριες. Βυθισμένη στις σκέψεις μου τον ακούω να λέει: αλλά εδώ δεν υπάρχουνε ταβέρνες. Δεν υπάρχει χωριό σε όλη την Ελλάδα που να μην έχει ταβέρνα. Θέλω να τον διακόψω να του πω ότι κατά καιρούς έχουμε. Ε και; Όντως δεν έχουμε ταβέρνες. Φαΐ. Όταν κάποτε θέλαμε να κάνουμε ράφτιγκ στην Κρανιά, στα Γιαννιτσά, ρωτούσα τον υπεύθυνο για το βαθμό δυσκολίας, τον εξοπλισμό. Αυτός απάντησε ότι μετά θα ψήσουμε μπριζόλες σε ένα πολύ όμορφο μέρος, θα έχει και πατάτες, σαλάτες και κρασί ντόπιο. Ήθελα να του πω ότι εντάξει, δεν είναι σημαντικά αυτά, και με ένα σάντουιτς θα τη βγάλουμε. Διαβάζοντας τη σκέψη μου, συνεχίζει λέγοντας ότι λίγη σημασία δίνουνε οι συμμετέχοντες στις δραστηριότητες, ότι περισσότερο τους ενδιαφέρει το φαϊ και η κοινωνική συναναστροφή. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Ταβέρνες. Μέρος για φαϊ.

Ο τρόπος ομιλίας, η γλώσσα, κάποια ρήματα που χρησιμοποιούνται. Όπως; Θαραπάφκα. Ναι, θαραπάφκα. Συζητούσαμε για μια γνωστή μας εκ Θεσσαλονίκης. Του είπα ότι η κοπέλα όπως και να το κάνεις είναι λουλούδω. Δηλαδή; Δηλαδή, της αρέσουνε τα λούσα, θέλει να τα επιδεικνύει, γι’ αυτό τα κάνει όλα... Δε φάνηκε να το καταλαβαίνει. Σε ανύποπτη στιγμή και συζητώντας με τους φίλους του, είπε: αυτή είναι λουλούδω. Το κατάλαβε.

Κάτι τελευταίο; Τα ονόματα. Γιατί τα αλλάζετε; Γιατί το Δημήτρη τον λέτε Μίκα; Υπάρχει και τραγουδιστής με το ίδιο όνομα. Όχι από τον Κρόκο, από το Λίβανο.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι χαίρομαι πολύ που μου δίνεται η δυνατότητα να εκφράσω τις απόψεις μου στο blog σας. Σας εύχομαι κάθε επιτυχία.

Χαιρόμαστε που πλέον, έστω και έμμεσα, ανήκεις στο δυναμικό του Κρόκου. Θαραπάφκαμε.

Ξένος - guest star: Άγγελος
Ιδιότητα: Γαμπρός